در این مقاله از ذهن برتر به ارائه ی سایر راه کارها برای صحبت کردن با کودک می پردازیم.
راه کارهایی برای صحبت کردن با کودک
2-آرام ولی محکم صحبت کنید.
اگر معمولاً هنگامی که کاری از کودکتان می خواهید صدایتان را بلند می کنید، کودک می آموزد تا هنگامی که صدایتان را به حداکثر نرسانده اید، به شما بی توجهی کند. اگر متوجه شدید که صدایتان لحظه به لحظه بلندتر می شود، صبر کنید و یک نفس عمیق بکشید، به چشم های کودک خیره شوید، با آهستگی و بسیار شمرده سخن بگویید.
3-از جملات پرسشی اجتناب کنید.
وقتی به کودکتان می گویید ((چطوره لباسهات رو جمع کنی؟)) اگر پاسخ دهد، ((حالا نه!)) متعجب نشوید. اگر بگویی (( می آیی حالا ظرف ها را تمیز کنیم؟))، این فرصت را به او داده اید تا بگوید، ((نمی آم)). اگر در مورد چیزی که می خواهید کودکتان انجام دهدسئوالی در ذهن ندارید، از جملات قاطع استفاده کنید تا دقیقاً بداند چه کار باید بکند و علاوه آن را چه موقع، کجا و چگونه انجام دهد.
4-با جملات ساده صحبت کنید.
از کلماتی که کودک آن ها را نمی فهمد استفاده نکنید. ساده و روشن حرف بزنید. پرچانگی نکنید. دستورات و توضیحات طولانی ممکن است باعث فراموش شدن بخش های اصلی صحبتتان شود. نوجوانان برای به یادآوردن سرنخ های اطلاعات شفاهی، توانایی محدودی دارند. گفت و گوهای کوتاه و ساده، همراه با یک عکس العمل طبیعی بهتر از یک سخنرانی طولانی، درک و به خاطر سپرده می شود. به جای ادامه ی گفت و گو در مورد مسئولیت، ارزش پول و اصول اخلاقی، وضعیت را برای کودک روشن کنید: ((یا همین حالا از دوچرخه سواری دست می کشی، یا یک هفته حق سوار شدن نداری.))
5-احساساتتان را به کودک بگویید
بدون آنکه به طور مستقیم از کودک انتقاد کنید، به او بگویید که در مورد اعمال و رفتارش چه احساسی دارید. برای مثال، (( به خاطر این که خودت توالت را تمیز نمی کنی، واقعاً ناراحتم.)) یا، ((وقتی به موقع خونه نمیای واقعاً نگران می شم)). اگر از جملاتی استفاده کنید که به جای کودک به خودتان اشاره کند، می توانید از انتقاد، سرزنش یا حمله به کودک بپرهیزید، همچنان احساسات را به طور مؤثری بیان کنید.