مسئولیت پذیری کودکان یکی از ویژگی‌های اکتسابی است. و هیچ کس از ابتدای تولد با مسئولیت یا بی‌مسئولیت به دنیا نمی‌آید؛ بلکه در مسیر رشد و کسب تجارب به واسطه‌ی اعضای خانواده، دوستان، مدرسه و … به مرور پرورش می‌یابد و نیازمند آموزش و تمرین است.
در ادامه این مقاله از سایت فروشگاه بازی فکری ذهن برتر به برخی از شیوه‌های عملی برای افزایش روحیه مسئولیت پذیری در کودکان ارائه شده است.
مسئولیت پذیری کودکان
حتماً شما هم مادران زیادی را دیده‌اید یا می شناسید که ساعت 10 صبح با عجله خودشان را به مدرسه فرزندشان می‌رسانند و ناهار، دفتر و کتابی را که او فراموش کرده است را با خود به مدرسه می‌برند.
چرا این مادران برای نجات فرزندشان چنین کاری را انجام می‌دهند؟ چرا اجازه نمی‌دهند تا بچه‌ها ببینند بی مسئولیتی چه نتیجه ای دارد؟ چرا نمی‌گذارند کودک شرایطی را تجربه کند که خودش به‌وجود آورده؟
اگر یک بار فرزندتان فراموش کرد غذایش را با خود به مدرسه ببرد، بهتر است به‌جای این‌که سریع غذا را به او برسانید، اجازه دهید شرایط را تجربه کند و ببیند بی مسئولیتی او چقدر دردسر ساز می‌شود.
البته مادرها هم باید سعی کنند در این شرایط کمی راحت‌تر برخود کنند و طوری نشان دهند که مشخص شود انجام کارهای کودک وظیفه آن‌ها نیست.
شاید شما هم از این که فرزندتان یک روز گرسنه بماند ناراحت شوید، شاید دوست نداشته باشید او را در سختی‌ها تنها بگذارید. امّا باید بدانید گاهی لازم است کودک نتیجه‌ی کارش را ببیند تا دیگر آن را تکرار نکند.
البّته در این موقعیت، فرزند شما نه تنها مسئولیت پذیری را می‌آموزد، بلکه می‌فهمد چطور در شرایط سخت و دشوار زندگی از خودش مراقب کند. به‌عنوان مثال اگر روزی ناهارش را با خود به مدرسه نبرد، می‌تواند غذا را با یکی از دوستانش شریک شود یا این که می‌تواند با مقدار کمتری غذا خودش را سیر کند.
آموزش مسئولیت پذیری به کودکان به کمک شیوه‌های عملی
اگر پدر و مادر خودشان افرادی مسئول باشند، نیمی از راه طی شده است؛ چون بچه‌ها با دیدن رفتار آن‌ها درمی‌یابند چطور مسئولانه رفتار کنند. امّا نیمه‌ی راه را باید به او بیاموزید و نشان دهید چگونه باید انسان مسئولیت‌پذیری باشند:
• به او مسئولیت های متناسب با سنش بدهید.
• با کارها و مسئولیت های بیش از حد او را خسته و دلزده نکنید.
• از او انتظار داشته باشید فردی مسئول باشد و مسئولیت کارهایش را بپذیرد.
• هیچ وقت او را فردی غیرمسئول و فراموش‌کار ندانید؛ حتی زمانی که مسئولیت هایش را انجام نمی‌دهد، او را مورد تمسخر و سرزنش قرار ندهید.
• به او در برنامه‌ریزی و سازمان‌دهی درس‌ها و تکالیف مدرسه کمک کنید.
• بگذارید که او مسئولیت کارهای اشتباهش را بپذیرد و شرایطی را که خودش به‌وجود آورده است تجربه کند.